Η φοιτητική εξέγερση της 17ης Νοέμβρη 1973 είχε κυρίαρχα χαρακτηριστικά τη
διεκδίκηση της δημοκρατίας και της ελευθερίας και εξέφρασε, στη συγκεκριμένη
ιστορική στιγμή, το υπόκωφο ποτάμι της αγανάκτησης και φίμωσης του ελληνικού
λαού. Ήταν και μια πράξη αντίδρασης στη ξενοκρατία, την αμερικανοκρατία, που
και σήμερα εμφανίζεται με άλλη μορφή, όπως με άλλο πρόσωπο προβάλλουν και
τα αιτήματα των φοιτητών της εξέγερσης του Νοέμβρη του 1973.
Το αίτημα για ψωμί εμφανίζεται με τη μορφή ασφυκτικών οικονομικών
προβλημάτων σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού, που και εδώ στην πόλη της Νάξου
και στα ορεινά κυρίως χωριά και τα νησάκια μας στενάζει από τα κυβερνητικά και
δημοτικά χαράτσια και την εγκατάλειψη. Αγανακτεί με την ανισοκατανομή πλούτου
και εισοδήματος.
Το αίτημα για παιδεία μεταφράζεται σε καλύτερη εκπαίδευση και παιδεία, χωρίς
ανισότητες στην προσφορά του εκπαιδευτικού προϊόντος και στη λειτουργία των
εκπαιδευτικών μονάδων, που δεν έχουν επαρκή στελέχωση και υποδομές, χωρίς
την ανάγκη της αχαλίνωτης παραπαιδείας.
Το αίτημα της ελευθερίας στραγγαλίζεται από τοπικές και κεντρικές αντιθεσμικές
και αλαζονικές συμπεριφορές, από αυθαιρεσίες και παρανομίες, από τη διαπλοκή
και το κομματικό κράτος, από την υπονόμευση του κράτους δικαίου.
Ποια σχέση μπορεί να έχουν οι στόχοι του Πολυτεχνείου, μεταφρασμένοι στο
σήμερα, με τη γενική και τοπική πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα και σήψη;
Το μήνυμα του Πολυτεχνείου είναι καθαρό. Δεν χρειάζεται εξωραϊσμούς και
διαστρεβλώσεις. Οικειοποιήσεις και εργαλειοποιήσεις.
Ο αγώνας για τη δημοκρατία και την ελευθερία, για τη δουλειά και την
καταπολέμηση των ανισοτήτων, είναι διαρκής. Οι αγώνες του Πολυτεχνείου, που
τιμούμε επετειακά σήμερα, πρέπει να μας καθοδηγούν καθημερινά, να εμπνέουν
νέους αγώνες για τα σημερινά προβλήματα, που στο βάθος κρύβουν σαν φυλακτό
το τρίπτυχο του Πολυτεχνείου του 1973:
Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία.
Το Πολυτεχνείο δεν είναι μόνο σύμβολο, ιστορικό γεγονός, σημείο αναφοράς. Είναι
ζωή και οδηγός. Είναι εγχειρίδιο και λαμπερός φάρος κάθε δημοκράτη, κάθε
ελεύθερου πνεύματος. Είναι ένα διαχρονικό μάθημα. Είναι η ανάγκη που γίνεται
ιστορία.

Λεονάρδος Χατζηανδρέου